CEZARY PAZURA - PROFIL OFICJALNY CEZARY PAZURA - PROFIL OFICJALNY CEZARY PAZURA - PROFIL OFICJALNY

AKTUALNOŚCI

Sukces Cezarego Pazury w Szwecji!

Opublikowano 08.03.2014

Cezary Pazura jest znanym i popularnym aktorem filmowym, telewizyjnym i kabaretowym. To także piosenkarz, komik i reżyser. Niedawno obchodził 25-lecie pracy artystycznej.
8 marca b.r. Polonia Sztokholmska spędziła z Cezarym Pazurą wspaniały wieczór pełen humoru i śmiechu, artysta bowiem przyjechał do stolicy Szwecji ze swoim spektaklem kabaretowym. Występ odbył się w Södermalms w dużej i przestrzennej Sali Konferencyjnej, wypełnionej po brzegi publicznością. Krzesła na widowni, parter i balkony usytuowane są w półkolu - tak jak w amfiteatrze. Aktor stał na podwyższeniu na scenie. Ponieważ jest ona otwartą przestrzenią bez kurtyny, artysta był widoczny dla swoich fanów niezależnie od zajmowanego przez nich miejsca.
Problematyka autorskiego programu Pazury obejmowała aktualne zagadnienia społeczno-obyczajowe i polityczne. Krąg tematyczny związany był głównie z Dniem Kobiet. Kabaret przybrał formę spektaklu humorystyczno-satyrycznego z udziałem jednego aktora. Widowisko składało się z dwóch zasadniczych części przedzielonych cezurą czasową - w tym przypadku w postaci przerwy. Każda z nich zawierała monolog estradowy nacechowany dużą wartością literacką. Wypowiedzi wyraźnie rozdzielała powtarzająca się wstawka retoryczna (odpowiednik refrenu w kuplecie):
"Ja czytam bardzo dużo książek...
Nie wiem, czy wam o tym ja już mówiłem?"
Monologi jako ciągłe wypowiedzi jednego podmiotu stanowiły formalnie i znaczeniowo autonomiczną całość, dotyczącą relacji kobieta - mężczyzna oraz różnic między płcią męską a żeńską. Monolog aktora zawierał sam w sobie dialogowe rozdwojenie, ponieważ jako podmiot odgrywał rolę adresata własnych słów, przytaczał też dialogi z innymi osobami - chociażby rozmowę z ojcem. Monolog miał charakter satyry społeczno-obyczajowej i politycznej. Krytyce podlegała polityka rodzinna rządu, a konkretnie przedłużenie wieku emerytalnego do sześćdziesiątego siódmego roku życia, co w założeniu ma pomóc państwu w rozwiązaniu problemu wypłat emerytur przy aktualnym niżu demograficznym. Kto będzie pracował na emerytury?. Dodatkowy aspekt satyry stanowiły aluzje do współcześnie panujących obyczajów. Poruszona została między innymi kwestia dużej różnicy wieku między małżonkami. Adresatem jest sam podmiot, który przedstawia widzom swoje marzenia o korzystaniu z uroków i swobody życia w okresie emerytury, gdy on będzie miał dziewięćdziesiąt cztery lata, a jego żona sześćdziesiąt siedem lat!
Kogo właściwie gra podmiot monologu? Gra samego siebie! Kim jest? To człowiek, który stylizuje się na obserwatora różnych zjawisk życia społecznego. Jest ważną osobą, co wyraża się nawet w samej jego postawie - jako punkt wyjścia przybiera wyprostowaną sylwetkę. Równocześnie charakteryzuje go bałwochwalstwo, samouwielbienie, egocentryzm. Uzewnętrznia się to poprzez zwracanie uwagi na siebie: "Popatrzcie - mam świetną marynarkę, kupiłem ją sobie przed wyjazdem do Was..." lub podkreślanie: "Jestem mądry, bo dużo czytam". Podmiot znamionuje również małostkowość prowincjonalna, co z kolei widoczne jest w bardzo drobiazgowym sposobie opisywania sytuacji. Autor tekstu czyni to metodycznie i profesjonalnie. Jest to wręcz majstersztyk literacki. Wspomnę tu chociażby scenę drobnostkowego przedstawienia porannego spotkania z ojcem, który wypytuje syna, dokąd jedzie i po co? Odpowiedź zasadnicza brzmi: "Do Sztokholmu, do pracy". Sytuacja ta staje się pretekstem do powtarzających się detalicznych opisów sytuacji. Z każdym powrotem opis wzbogacony zostaje o różne dodatkowe szczegóły: co ojciec mówił rano i w jaki sposób mówił, jakim głosem, jak gestykulował ręką w tej konkretnej chwili, a jak zazwyczaj to czynił wcześniej i w jakich okolicznościach? Jak gestykulował, gdy on podmiot monologu, czyli syn - aktor, szykował się do wyjazdu... Ojciec nakazał mu, aby nie błaznował jako aktor, gdyż w stolicy Szwecji będzie na widowni tylko wyszukana publiczność. Podmiot zgodził się w tym przypadku z ojcem, bo stwierdził, że tu na sali są przecież tylko najlepsi z najlepszych... Ci najbogatsi z Polonii... Ci, których stać na kupno biletów na Kabaret Cezarego Pazury!
Sposób budowania monologu opiera się zatem na powtarzaniu motywów tematycznych i na spiętrzaniu informacji w opisach sytuacyjnych oraz na wprowadzaniu powtarzającej się wstawki retorycznej. Cała ta koncepcja bazuje na humorze, dowcipie i satyrycznym ujęciu tematu wypowiedzi podmiotu. Technikę aktorską Cezarego Pazury cechuje niezwykła ekspresywność i precyzyjność. Elementy jego sztuki to gra mową oraz gra całym ciałem. W mowie posługuje się modulacją głosu, między innymi świetną parodią, wprowadza też różne elementy dźwiękonaśladowcze. Aktor wykorzystuje w sposób maksymalny możliwości ruchu ciała: gestykulacja, mimika oraz charakterystyczne podskoki, powtarzające się co jakiś czas, są stosowane jako paralelny komponent gry aktorskiej w stosunku do wyżej wymienionej wstawki retorycznej.
Cezary Pazura to niewątpliwie świetny artysta. Jego aktorstwo to sztuka opanowana do perfekcji pod względem technicznym i artystycznym. To kunszt aktorstwa. Pazura jest również wspaniałym twórcą monologu i doskonałym reżyserem swojego spektaklu kabaretowego. Dzięki temu wszystkiemu artysta stworzył oryginalną formę sztuki, jego sztuki - Kabaret Cezarypazurowski. Teatr jednego aktora należy do jednego z najtrudniejszych typów spektakli artystycznych, a mimo to publiczność była bardzo rozbawiona. Aplauzy rozbrzmiewały wręcz co chwilę, co oznacza, że cel został osiągnięty. A co myślał Cezary Pazura na temat publiczności - Sztokholmskiej Polonii? O tym rozmawiała z nim Joanna Janasz, organizatorka tego wspaniałego przedstawienia. Artysta był bardzo zadowolony z publiczności. Jego zdaniem widzowie myśleli, wychwytywali niuanse tekstów i żywo na nie reagowali. Niestety w trakcie występu, jak to czasem bywa, musiał się zdarzyć pewien incydent: dwóch nietrzeźwych młodzieńców przeszkadzało innym widzom. Jest to tym dziwniejsze, że do takiego rodzaju rozrywki nie trzeba sobie "dodawać" animuszu w postaci alkoholu, bo sam fakt, że Cezarego Pazurę można widzieć i słyszeć na scenie, oznacza nie tylko ucztę duchową, ale także wspaniały relaks.
Ja osobiście jestem wdzięczna Joannie Janasz i Elżbiecie Jakubickiej (obie z Agencji PolArt) za zaproszenie Cezarego Pazury do Sztokholmu, i na prośbę Joanny, z kabaretem poświęconym płci pięknej z okazji Dnia Kobiet! Na zakończenie oddaję głos samej Janasz:
"Przede wszystkim chciałabym podziękować naszym sponsorom, Dance Larsson, która ma firmę Dancad, a która sponsoruje nas żywą gotówką trzy razy w roku, a często jej zastrzyk finansowy to jest być albo nie być dla przedstawienia. Kolejną osobą jest Celina, właścicielka firmy Aricelblommor, czyli kwiaciarni w Hallonbergen, od niej zawsze dostajemy piękne bukiety kwiatów. Tym razem był tylko jeden, ale przedstawienia z jednym aktorem są tylko raz w roku. Wiem, że publiczność była zadowolona z sali. Mówiono, że ładna, że dobra klimatyzacja, że dobre nagłośnienie i dobra widoczność z każdego miejsca. No i położenie w Sztokholmie w dobrym miejscu... więc z naszej strony to było staranie, żeby widzowie byli zadowoleni z koncertu."

Jolanta Szutkiewicz

Źródło: http://poloniainfo.se

WSTECZ